به گزارش خبرنگار "مهر"، اين بررسي توصيفي تحليلي درباره رابطه عمل به باورهاي ديني با شادكامي دانشجويان مقطع كارشناسي دانشكده بهداشت دانشگاه علوم پزشكي تهران در سال تحصيلي 83 توسط مهدي اكبريان، عضو هيئت علمي دانشكده بهداشت دانشگاه علوم پزشكي تهران و مهندس گيتي خوشه مهري انجام گرفته است.
در اين بررسي، 363 نفر دانشجوي مقطع كارشناسي دانشكده بهداشت دانشگاه علوم پزشكي تهران انتخاب شدند و نمونه‌گيري از آنها به صورت سرشماري انجام شد. اطلاعات از طريق دو پرسشنامه "معبد" و "شادكامي" براي هر فرد به دست آمد و اطلاعات به دست آمده با استفاده از روش هاي آماري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
عمل به باورهاي ديني قادر است معناي زندگي را در لحظه لحظه عمر فراهم سازد و در شرايط خاص با فراهم سازي تكيه گاههاي تبييني فرد را از تعليق و بي معنايي نجات دهد. شادي نيز حاوي يك فهم و آگاهي يا برداشت جديد نسبت به يك مقوله است و عمل به باورهاي ديني به عنوان زيرمجموعه اي از اعتقادات بايدها و نبايدها و نيز ارزش هاي اختصاصي و تعميم يافته يكي از موثرترين تكيه گاههاي رواني به شمار مي رود.
نتايج اين پژوهش حاكي از آن است كه از نظر ميزان عمل به باورهاي ديني 2/42 درصد دانشجويان مورد مطالعه در حد قوي، 5/33 درصد در حد متوسط، 3/16 درصد در حد بسيار قوي، 5/6 درصد در حد ضعيف و 5/1 درصد در حد بسيار ضعيف بودند. همچنين اكثر دانشجويان مورد مطالعه يعني 3/59 درصد شادكام بودند، 4/11 درصد نيز شادكامي متوسط داشتند و 3/29 درصد شادكام نبودند.
يافته هاي ديگر پژوهش نشان داد كه در بين دانشجويان مورد مطالعه ميان ميزان عمل به باورهاي ديني و همچنين شادكامي با سن، جنس، محل زندگي، وضعيت تأهل و معيار انتخاب همسر از نظر مذهبي ارتباط معني داري وجود ندارد.
نظر شما